YeaY... SaYa DaH PanDaI JaLaN: KhaDeeJa HuSna

Alhamdulillah, berkat di bulan Ramadhan... akhirnya saya dah boleh berjalan. Saya dah boleh berjalan masa umur saya setahun sebulan. Yeay!!!

 Step 1, step 2, step 3... akhirnya. Hehe. Lepas ni ibu dah tak boleh kejar saya.

 Bila saya dah dapat kaki, saya rasa saya macam nak naik basikal, boleh tak ibu. Aktiviti memanjat basikal sebab ibu tak nak bagi saya naik. Saya pun panjatlah. Susah payah tau saya panjat basikal ni. Ibu saya tengok aje...

Akhirnya, saya dapat juga duduk di atas basikal tersebut. Saya dah tak nak turun jadi saya pegang pedal basikal tu kuat-kuat. Hehe... kasihan ibu saya. Ibu saya suruh turun tapi saya tak nak. Akhirnya ibu saya dukung saya dan tak belipun basikal pink tu kat saya. Sedih tau. Walaupun saya masih lagi jalan terkedek-kedek sampai ibu saya pun tak perasan kelibat saya, kejap ada kejap tak ada kat tepi dia, suka panjat-panjat, suka melepek dekat dia sebab saya suka dia teman saya tengok tv dan tak perlu buat kerja di dapur, suka dukung pagi-pagi time kak ngah saya nak mandi, hehe... kak ngah jealous dengan saya tau...  walaupun saya macam tu tetapi saya tetap sayang ibu saya hingga akhir nyawa saya. Hehe.

Sayang Ibu... :) Luv U So Much...